Η… πιστολιά στο Αγρίνιο έδειξε το δρόμο, και όσοι μπορούν να το ερμηνεύσουν το έχουν κάνει ήδη. Το θέμα ειναι αν το προλαβαίνουν τώρα να το σώσουν!
*Γράφει ο Νίκος Σάρρος
Μερικοί το υποψιαζόντουσαν οτι θα συμβεί απο την στιγμή της (σιωπηρής) έλευσης του σοφέρ στο λιμάνι. Τι ακριβώς υποψιαζόντουσαν; Οτι ο Ολυμπιακός δεν κάνει συμμαχίες για το καλό του ποδοσφαίρου και αν το κάνει – όπως το καλοκαίρι με την στήριξη Γκαγκάτση – ειναι προσωρινές και κάπου αλλού αποσκοπούν. Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις…..μπίγνκο!
Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή, για να καταλάβουμε που πάει το πράγμα, αλλά και πως φτιάχνεται – αν φτιάχνεται. Η σύμπραξη των τριών (Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ) έριξε την παράγκα και επέβαλε την (θεωρητική) ισονομία στο ελληνικό ποδόσφαιρο ή τουλάχιστον την μη εύνοια, διαχρονικά, μόνο του ενός. Ο καθένας πρόσέφερε όπως μπορούσε. Αλλος με πακέτα, άλλος με επικοινωνία, άλλος με ανθρώπους.
Ο Παναθηναϊκός, που ουδέποτε στήριξε «πρακτικά» τη συμμαχία, δεν συμμετείχε στον έλεγχο και αποχώρησε γρήγορα χωρίς να σταματήσει να στηρίζει, αφήνωντας στους άλλους δύο την διαχείρηση. Και οι δύο στην πρώτη ευκαιρία όποτε χρειάστηκε, τον πιστόλιασαν χοντρά, ο ένας στον ημιτελικό Κυπελλου με τον περιβόητο Κύζα και ο άλλος στο πρωτάθλήμα με τον Νταμπάνοβιτς. Μείον ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο για τον Παναθηναϊκό. Η συμμαχία των τριών, είχε διαχρονικά δύο νικητές και έναν μόνιμα χαμένο.
Η συμμαχία για τους δύο πήγαινε καλά, αφου η πίτα ειχε μοιραστεί και οι κατά καιρους εντάσεις με εκατέρωθεν συννενοήσεις χαμήλωναν. Η πρώτη σοβαρή ρήξη ήρθε στο παιχνίδι της Τούμπας με το ακυρωθεν γκολ του Βαρέλα και με τα όσα ακολούθησαν, τα οποία (τραγικά) αποτελέσματα βλέπουμε σήμερα. Οι μεν έχουν αναγάγει το θέμα σε αιώνιο κόμπλεξ, οι δε σε διαχρονική καζούρα επιβολής προς τους άλλους.
Την αναμπουμπούλα και την κρύα ατμόσφαιρα στην σχέση των εταίρων που διαινιζόταν έκμετελέυτηκε ο Ολυμπιακός που πήρε 3 σερί με την πολύ καλή ομάδα του Μαρτινς, τα οποία πανηγύρισε και ταμπέλιασε ως πρωταθλήματα «ενάντια στο σύστημα», το οποίο όμως δεν τον πιστόλιασε ποτέ.
Με την είσοδο του VAR τα πράγματα έδειξαν να βελτιώνονται αφού τα τελευταία δύο πρωταθλήματα κρίθηκαν στο νήμα. Ομως στον Πειραιά δεν έχουν μάθει έτσι και έχουν άλλη άποψη για την ισονομία – δεν χρειάζεται να σας υπενθυμίσω τι σημαίνει 50/50 για τον Ολυμπιακό. Την ώρα που ο ΠΑΟΚ έχει αναγάγει σε μπαντιέρα το «κλεμμένο του 18» και διαξιφίζεται με την ΑΕΚ σε κάθε ευκαιρία με έντονο πολεμικό κλίμα, οι ερυθρόλευκοι φέρνουν αθόρυθα τον σωφέρ, με βλέμμα στις εκλογές του 2025.
Η λύση για να μην επιστρέψουμε στις ζοφερές μέρες του κοκκαλιάρη και της γκρανκάσας ειναι να έρθουν κοντά οι τρεις, πράγμα με τα τωρινά δεδομένα απίθανο, διότι οι σχέσεις των δύο δικεφάλων είναι κάτι παραπάνω απο κρύες πλέον. Οσο ο ΠΑΟΚ ασχολείται με το «κλεμμένο του 18» και δεν προσεγγίζει τον newentry Ηλιόπουλο για να αποφευχθεί το δράμα που επέρχεται, τόσο το χειρότερο και για τους δυό τους.
ΑΕΚ και ΠΑΟΚ, παίζουν μόνοι τους το παιχνίδι της (προσπάθειας ) επιβολής της εξουσίας. Ο Ηλιόπουλος γλυκαίνει τις ενώσεις με χορηγίες και ο ΠΑΟΚ έχοντας το Γκαγκάτση στην ΕΠΟ, θεωρεί οτι έχει την πλειοψηφία υπό έλεγχο. Η παρελθοντολαγνεία δεν βοηθά τους δύο δικέφαλους, ας το καταλάβουν. Καταλύτης σε αυτό ίσως (και πρέπει) να ειναι ο Παναθηναϊκός, αν κρίνουμε απο τις αναρτήσεις των φίλα προσκείμενων στους ερυθρόλευκους μέσων, που δεν ασχολούνται με τους δύο δικεφάλους, παρά μόνο με τους πράσινους – δείγμα οτι αυτούς υπολογίζουν. Ισως ένα βήμα από τον Αλαφούζο να έλυνε τον γρίφο και να έσπαγε τον πάγο. Αρκεί να μην έχουμε διαιτητικά πιστολιάσματα στην Τούμπα. Χρόνος δεν υπάρχει πλέον. Οσο ασχολούνται με τον Σιδηρόπουλο, ο σωφέρ πίνει εποικοδομητικούς καφέδες ανά την επικράτεια.
