Ξέσπασε η Ελεονώρα Μελέτη, μέσα από το λογαριασμό της στο Instagram, ύστερα από όσα άκουσε για την πρόσφατη εμφάνισή της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αυτά ανέφερε στη δημοσίευσή της:
«Ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικές σκέψεις αλλά επειδή δεν είχα φωτογραφία σχετική είπα να συνοδεύσω το κείμενο με αυτή τη στουντιακή φωτογραφία επετηρίδας. Εξάλλου τι σημασία έχει η εικόνα ε; Το κείμενο δε μετράει; Η τοποθέτηση; Η ουσία; Η μήπως όχι;».
«Κάποιοι θα μείνουν στο πουκάμισο, αν είναι κλειστό, αν έχει ντεκολτέ, άλλοι στο γυαλί, αν είναι πρεσβυωπίας λόγω ηλικίας γιατί «πάει γέρασε και αυτή» ή «αν είναι fake για να δίνει στυλ σοφιστικέ». Άλλοι θα συγκρίνουν το ντύσιμο της ημέρας με το ντύσιμο μιας άλλης δεκαετίας, μιας άλλης συνθήκης. Άλλοι θα αναρωτηθούν αν «είναι αρκετά ακριβό το ρούχο», αν «αγοράστηκε από sugar daddy ή άλλο χορηγό» ή αν «αγοράστηκε από τον «έναν σκασμό λεφτά» που έβγαλε αυτή στα πρωινάδικα κ στο Instagram ποστάροντας κραγιόν». Άλλοι θα σκεφτούν «ότι κρέμασε το προγούλι», άλλοι θα αναζητήσουν να μάθουν «σε ποιο πλαστικό τραβιέται» και άλλοι απλά θα προσπεράσουν για να ασχοληθούν με άλλες κυρίες που τραγουδούν με «ρούχα που δεν ταιριάζουν σε αριστερές» ή με κυρίες που εντυπωσιάζουν με τη φυσική τους λάμψη κ το πανέξυπνο μυαλό τους αλλά πλέον χαρακτηρίζονται μπεμπέκες».
«Θα υπάρξουν όμως και κάποιοι λίγοι που θα ακούσουν το λόγο, την τοποθέτηση, τη παρέμβαση, το τραγούδι. Την ουσία. Θα τα ακούσουν αυτά. Θα τα ακούσουν γιατί δεν βλέπουν μόνο. Δεν μένουν μόνο στην εικόνα. Ακούνε. Είναι λίγοι, αλλά είναι αρκετοί για να αξίζει να συνεχιστεί η τοποθέτηση, η παρέμβαση το τραγούδι. Η ουσία».
«Η δημοσιογράφος και πρώην συνεργάτιδα Νατάσα Γιάμαλη και η συνάδελφος Γεωργία Κακή, ευτυχώς εντόπισαν και έθιξαν στην εκπομπή του MEGA το «σεξισμούλη» της εβδομάδας ως ευστόχως επεσήμαναν και αναρωτήθηκαν πότε η κοινωνία θα είναι επιτέλους έτοιμη να δει και παραπέρα»..
«Η αλλαγή λοιπόν θα ξεκινήσει όταν όλοι μας καταλάβουμε, είτε σχολιάζουμε πίσω από ένα πληκτρολόγιο είτε για να δικαιώσουμε τις προσδοκίες κάποιων που περιμένουν από εμάς «το σχόλιο», ότι το σχόλιο αυτό, αυτό που επιλέγουμε να δούμε στον άλλον, είτε βρίσκεται μέσα μας, είμαστε αυτό. Γι’ αυτό και το αναγνωρίζουμε στους άλλους, είτε ο άλλος φέρνει μπροστά μας εκείνο που μας λείπει και πεθαίνουμε που δεν το έχουμε».
