Ο καθένας φτάνει μέχρι εκεί που μπορεί, και εσάς το μυαλό και η ψυχή σας δεν λένε να ανέβουν από τον πάτο του βαρελιού. Με λίγα λόγια η καφρίλα στο μεγαλείο της.
Εκείνοι που τις προάλλες “πάγωσαν” στο άκουσμα του θανάτου του Γιάνις Τίμα και έσπευσαν να δείξουν πόσο σοκαρίστηκαν.
Αυτοί που έγραφαν “πολύ κρίμα, κανείς δεν ξέρει τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του”, “δεν χωράνε οπαδικά σε τέτοιες ειδήσεις” και άλλα τέτοια (που είναι σωστά 100%).
Εκείνοι που ευχήθηκαν να μην είχε συμβεί και στεναχωρήθηκαν, είναι οι ίδιοι που στο άκουσμα και στο θέαμα του τραυματισμού του Λεσόρ, έσπευσαν να χλευάσουν τον παίκτη, να ευχηθούν να πάθει κάτι αντίστοιχο και άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού.
Και δεν έμειναν εκεί. Χαρακτήρισαν soft τους φίλαθλος που είτε λιποθύμησαν, είτε έπαθαν κρίση πανικού, είτε δάκρυσαν μετά τις κραυγές του Ματίας.
Συγγνώμη παλικάρια, αλλά θα πρέπει να πάψετε να είστε υποκριτές και να έχετε την ίδια ενσυναίσθηση σε κάθε κακή είδηση.
Όμως όχι, εσύ θέλετε απλώς να πάρετε λίγα λαϊκ και κάνα δυο μπράβο και μετά να ξεράσετε ανενόχλητοι όλο το καφριλίκι και την τοξικότητα που σας διακατέχει.
Η συνειδησιακή σας αντίληψη σταματά εκεί που ξεκινά η ανάγκη σας να πάρετε ικανοποίηση στα social media από τους ομοίους σας.
Γι’αυτό κόψτε τα κροκοδειλια δάκρυα, πετάξτε ελεύθερα τον μανδύα της δήθεν στεναχώριας και δείξτε τον πραγματικό σας εαυτό, ώστε να ξέρει ο καθένας με τι βόθρους έχει να κάνει.
Εάν η ζωή σας δεν έχει κανένα νόημα, εάν ο κύκλος σας, σας έχει γραμμένος, εάν η κοπέλα σας, σας άφησε στα κρύα του λουτρού, εάν η μόνη σας χαρά είναι να εύχεστε τα χειρότερα σε άλλους ανθρώπους, να το δείτε διεξοδικά γιατί κάτι φταίει και είστε εσείς.
