*Γράφει ο Νίκος Σάρρος
Στις προγραμματικές του δηλώσεις κατά την παρουσίαση του ο Ρουί Βιτόρια έδωσε το στίγμα του «αγαπώ το ποδόσφαιρο και απεχθάνομαι οτιδήποτε το κακοποιεί». Μπορεί το 1-1 με τον Ατρόμητο να ερχόταν με 1002 τρόπους, όμως αυτός ο τρόπος που συνέβη, ήταν ο τρόπος που επέλεξε ο Πορτογάλος να συμβεί.
Στην φάση του γκολ του Ατρομήτου ο Ουάρντα τρέχει σε 2 στρέμματα μόνος του, ο Βαγιαννίδης που δεν βλέπει ντουμπλάρισμα να έρχεται επιλέγει να του δώσει σέντρα με το κακό του πόδι, ενώ μετά το δοκάρι του Καλοσκάμη, ο Καραμάνης έχει ένα ακόμα στρέμμα να σουτάρει, αφού ο Ουναϊ δεν έχει προλάβει να καλύψει. Ο Ουναϊ που στην αρχή της φάσης έχει χάσει την μπαλα απο τον Καραμάνη (!), ο οποίος λίγο μετά σκοράρει.
Ο Ρουι Βιτόρια προτίθμησε οταν οι ρυθμοί έπεφταν, να παίξει ποδόσφαιρο, οχι να κάνει διαχείρηση. Κάποιος πιο ψυλλιασμένος οχι μονο στην Ελληνικη νοοτροπία, αλλά κυρίως στην Παναθηναϊκή 99 στις 100 φορές θα έβαζε αμυντικόγενη χαφ. Βάζεις τον Ζέκα ή τον Κώτσιρα αντί του Μπακασέτα, κάνοντας μία τριάδα στο κέντρο στιβαρή που θα ντουμπλάρει και στα πλάγια και προσκαλείς τον Ατρόμητο να ανέβει. Εχοντας μπροστά φρέσκους Πελίστρι και Μαντσίνι τους παίζεις στον χώρο. Λες με τον τρόπο σου «έλα Καλοσκάμη και Καραμάνη και κάντε παιχνίδι, να δω πόσα απίδια βάνει ο σάκος», όχι να εισαι στο 90 και να έχει ένα στρέμμα χώρο ο κάθε Ουάρντα να βγει στην αντεπίθεση.
Οχι, ο Πορτογάλος δεν περίμενε στωικά την ισοφάριση. Επέλεξε να κλείσει αυτός το ματς οπως βλέπει το ποδόσφαιρο. Ο Μαξίμοβιτς με καντάρια χιλιόμετρα στα ευρωπαικά γήπεδα, δεν θα έκανε ένα φάουλ στα χασομέρια στον Καλοσκάμη στην αντίπαλη περιοχή; Αν υπήρχε η εντολή, δεν θα το είχε κανει; Ή ο Μαντσίνι που ήταν κοντά;
Το πρώτο ολοκληρωμένο φροντιστήριο του Βιττόρια περί το τι έστί Ελληνικό ποδόσφαιρο ολοκληρώθηκε με τον πλέον οδυνηρό τρόπο. Μπορεί το 1-1 να μην αξίζει στον Παναθηναϊκό βάσει εικόνας, αλλά μην τρελαθούμε τελειώς, δεν έκρινε κανένα πρωτάθλημα, ούτε αλλάζει τις ισσοροπίες. Ο Πορτογάλος δεν το διάβασε σωστά στο τελευταίο κομμάτι το παιχνιδιου, ενώ οι αλλαγές του φάνηκαν…προγραμματισμένες, δεν εξυπηρετούσαν κάποιο τακτικό πλάνο πέραν της φρεσκάδας. Αν αυτό ειναι επιλογή, ή ανάγκη εφόσον στον πάγκο δεν έχει ένα σκύλο που δαγκώνει (τύπου Σιμάο Μάτε Τζούνιορ , Βιτόλο, Πάπε Σο, Μάτος) θα το μάθουμε τον Γενάρη απο τους παίκτες που θα ζητήσει.
Ο Γκαρσία το είχε μυρίσει το αίμα και δεν κώλωσε! Έβαλε τους μικρούς μέσα, και το έριξε στην δύναμη, εφόσον είδε οτι ο διαιτητής το άφηνε το δυνατό παιχνίδι. Την ίδια ώρα ο Βιτόρια έβαλε τον ….Ουναϊ. Επένδυσε στο ποδόσφαιρο και όχι στην διαχείριση και το πλήρωσε. Όσο πτώμα και να ειναι Τετέ και Ιωαννίδης απασχολούν δύο αντιπάλους μονίμως – δεν βγαίνουν σε παιχνίδι που ειναι στη κόψη του ξυραφιού. Το να βάλεις τον ντελικάτο Ουνάι στο 75, σε physical παιχνίδι που δεδομένα θα πιεστείς στο τέλος, ειναι άγνοια κινδύνου. Αν το σουτ του Καραμάνη είχε πάει στα πουλιά, θα μιλούσαμε τώρα για “the Vittoria way”.
Ενώ τώρα απλά μιλάμε για «πλατεία Vi©toriaς, δύο στενά προς τα κάτω»…
